Blijf kunst maken

Volgens Wilders krijgt in Nederland, ik citeer, “steeds weer […] dezelfde groep mensen z’n zin: hoogopgeleid Nederland.” Was dat maar waar, denk ik meteen, maar op het moment dat die gedachte in me opkomt, spreek ik mezelf alweer toe: zo werkt dat niet. Maar waarom denk ik dat dan? Waarschijnlijk omdat ik ervan uitga dat hoogopgeleide mensen beter geïnformeerd zijn en de neiging hebben om kritischer te denken. Of dat werkelijk zo is, weet ik helemaal niet, zo zwartwit zal het zeker niet zijn.

“Bezuinigen op onderwijs, maakt domme kiezers,” hoorde ik eens iemand zeggen. Maar wat is dom en wie is dom? In dit citaat wordt met dom eigen-lijk ‘onwetend’ bedoeld. Dat is een beter woord. Populisten spelen in op ‘onderbuikgevoelens’ van onwetende kiezers, maken misbruik van onwetendheid. Ideeën verpakt in duidelijke taal, zo zwartwit mogelijk verpakt, worden aangeboden met een spreekwoordelijke grote strik eromheen, waarop te lezen staat: ‘Dit is dé Oplossing, Geloof Mij Nou Maar!’

Bezuinigen op onderwijs, maakt domme kiezers

De populistische missie van de PVV is – op dit moment – geslaagd. Jammer voor hen dat die hoogopgeleide mensen af en toe in de weg lopen, inclusief de hele cultuursector, inclusief beeldend kunstenaars. Maar ook daar is al een oplossing voor bedacht: Wilders wil dat alle kunst- en cultuursubsidies worden stopgezet.

Wat kunnen we doen, wat kunnen kunstenaars doen? Hoe blijven we overeind in het geval de kunstsector volledig instort? Hoe kunnen we dan onze stem nog laten horen? Ik zou zeggen: blijf kunst maken. Want wat er ook gebeurt in de politiek, kunst bevrijdt, geeft een ander inzicht, laat de dingen op een andere manier zien, geeft vertrouwen en troost. Dat kunst al die dingen doet, laat iedere tentoonstelling van kunst zien: alles stemt tot nadenken. Kunst geeft vrijheid en een andere kijk op de wereld, wat nu ook in ons land harder nodig is dan ooit. Blijf kunst maken!

Blijf kunst maken! Blijf de vrijheid zoeken en blijf de vrije ruimte van de kunstenaar – waarin alles kan gebeuren en worden bedacht – blijf die ruimte gebruiken en beschermen. En blijf tentoonstellingen bezoeken om daarmee het belang van kunst te onderstrepen en andere kunstenaars te ondersteunen.

Blijf kunst maken!

En aan de overheden, zoals gemeenten en provincies: blijf opdrachten geven aan kunstenaars! Nu meer dan voorheen. Wijzelf, als BK-informatie, zullen blijven nadenken over hoe we als blad beeldend kunstenaars kunnen blijven ondersteunen en hoe we hen nog meer een stem kunnen geven.

Tijdens de komende BK-lezing (op 4 februari) gaan we in gesprek met Marilyn Douala Bell, directeur van doual’art, centre d’art contemporaine in Douala, Kameroen. Van haar hopen we te horen hoe een kunstwereld functioneert in een land waar nauwelijks steun of waardering bestaat voor (het maken van) kunst. Wat kunnen we van haar leren en wat móeten we van haar leren? Hoe krijgen kunstenaars het in Douala voor elkaar om kunst te blijven maken?