Hard gaan

Rotterdam, 25 november 2022

Hoi Leonie, Jelle, Lauren, Hannah, Loes en alle lezers,

Laatst verwonderde ik mij erover dat een gevestigde kunstenaar die constant grote beurzen kreeg ondanks haar privilege en macht er nog steeds voor koos onze afspraken niet zwart op wit te zetten en mij vervolgens uit te buiten en op te lichten. Een vriendin van mij, verbaasd over mijn verbazing, merkte op dat dat logisch was: hoe anders word je een ‘grote kunstenaar’?

In mijn ervaring is er een wisselwerking: als je ergens goed betaald krijgt, word je ook goed behandeld. De mentaliteit van de mensen die je om je heen verzamelt is ook de mentaliteit van de mensen die je aantrekt. Er zijn kunstenaars die net als ik zoeken naar solidariteit van kunstenaars met elkaar en ernaar streven dat niet alleen zijzelf, maar ook anderen, goed betaald worden. Dankzij platforms als Cultural Workers Unite in Rotterdam en landelijk Platform BK weet ik deze mensen te vinden.

Na meer slechte dan goede ervaringen als jonge kunstenaar heb ik nu door dat ik veel van de dingen die mij worden aangeboden gewoon af moet wijzen en op de meeste open calls gewoon niet moet reageren. Verder ben ik erg kritisch over met wie ik (samen) werk, maar volgens mij kan ik iedereen wel een kans geven zolang ik mijn eigen grenzen in de gaten houd.

Er zijn kunstenaars die net als ik zoeken naar solidariteit van kunstenaars met elkaar

Hier zijn een paar van mijn grenzen/regels die ik voor mezelf heb gemaakt:

• Ik zorg ervoor dat ik betaald word voor mijn werk.
• Het niveau van mijn werk is zo hoog als het bedrag dat ik verdien.
• Ik behandel mijn werk zoals het mij behandelt. Slechte communicatie vanuit de opdrachtgever betekent ook slechte communicatie van mijn kant. Ik schrap niet opeens al mijn plannen voor een project waarvoor ik niet per uur betaald krijg.
• Ik reken van tevoren uit hoeveel tijd en energie ik steek in ruil voor het geldbedrag+andere dingen die ik krijg voor de opdracht. Dit doe ik naar mijn maatstaven, die verschillen per situatie.
• Ik betaal iedereen die deelneemt in een kunstwerk wat ik bedenk, ook al vertraagt dit het tempo van mijn praktijk. Ik communiceer duidelijk met iedereen die voor mij werkt en ben transparant over de geldstromen. Ik werk met vrienden en mensen die ik graag wil bevrienden. Ik bewonder de mensen waarmee ik werk.
• Jezelf positioneren, niet bang zijn om gehaat te worden want het is belangrijk om vrienden te zijn met de één, maar net zo belangrijk om niet geassocieerd te worden met de ander.
• Instituten zijn er om uitgebuit te worden.
• Ik ben solidair met mijn medekunstenaars, tenzij zij dat duidelijk niet zijn met mij, of ik hun standpunten en/of gedrag problematisch vind.
• Mijn werk heeft als uitgangspunt om mijn eigen community te versterken.

Ik behandel mijn werk zoals het mij behandelt

Het is nu ruim een jaar na mijn afstuderen en laatst heb ik voor het eerst één van de toneelstukjes in mijn afstudeerproject opgevoerd. Dit heb ik gedaan in Het Monument, een gebouw in het centrum van Amsterdam dat gekraakt is door de groep Mokum Kraakt, tijdens de driedaagse expositie PiepKnarsKrijsKraak. Het is fijn dat ik mee mocht doen aan deze expositie, omdat ik het belangrijk vind om de acteurs te betalen, maar ook is het met dit werk belangrijk dat het bij het juiste publiek terechtkomt. Ik kreeg 360 euro (die ik allemaal betaalde aan de acteurs) en daarbovenop nog donaties voor mijn zines (om mezelf en de illustrator mee te betalen).

Ik betaal iedereen die deelneemt in een kunstwerk wat ik bedenk, ook al vertraagt dit het tempo van mijn praktijk

Het opvoeren van de toneelstukjes was leuk maar ik werd tijdens het uitgaan beroofd van al de cash donaties die ik had gekregen voor m’n zines, waar ik ook veel te weinig van had meegenomen (eerste dag al uitverkocht), we gingen te hard met uitgaan waardoor we overlast veroorzaakten, de gasten die wij uitgenodigd hadden kwamen zaterdagavond niet binnen omdat het gebouw te vol zat. Ook was ik helemaal overwerkt na dit weekend, omdat ik datzelfde weekend de hele dag aanwezig was bij een boekenbeurs om daar een kraampje te runnen en ik organiseerde ook een workshop. Daar bovenop gingen we ook nog elke nacht uit. Het is nu twee weken terug en ik ben nog steeds aan het bijkomen 😛

Mijn vraag aan de lezer is: heb jij jezelf ook weleens per ongeluk overwerkt uit passie voor je werk? (Vast wel hahah) en zo ja, vertel erover!

Groetjes, Repelsteeltje

Uw reactie op de vraag kunt u sturen naar redactie@bk-info.nl