Een succesverhaal

ico Repelsteeltje

  • opstarten

Hoi Lauren, Leonie, Jelle, Hannah and Loes,

We moeten toegeven dat de kunstwereld in Nederland en veel andere landen elitair is, zegt Sheilo (NEST). Ondanks het klassisme romantiseert de kunstwereld armoede. Maar is het wel mogelijk om arm te zijn en kunst te maken of ben je dan te druk bezig met overleven als je arm bent? De kunstenaars om mij heen werken meerdere bijbaantjes, ik heb geen vaste baan en werk niet. Ik heb het privilege dat ik geen huur hoef te betalen (ik woon gekraakt), ik ben deel van een groep mensen die gratis eten en spullen deelt met elkaar en leef voor de rest van m’n spaargeld.

Is het wel mogelijk om arm te zijn en kunst te maken of ben je dan te druk bezig met overleven als je arm bent?

Ik heb het afgelopen halfjaar een tekening gemaakt die ik veel heb verkocht (gezeefdrukt op katoen en als poster) voor één tot vijf euro en geruild voor biertjes, eten, sigaretten en werk van anderen. Deze januari verscheen hij op de cover van het magazine van de Vrije Bond. Mensen vertelden mij dat ze lid zijn geworden van het magazine dankzij mijn tekening op de voorkant, dat is zo’n grote eer! En ik ben blij verrast dat ik dit ‘project’, maar één tekening, beschouw als mijn meest succesvolle project tot nu toe. Dat ik deze tekening op deze manier kon verkopen en weggeven aan mijn vrienden komt door de manier waarop ik mijn leven inricht. Ik ben trots op mijn manier van leven en al ziet niet iedereen dat zo, ik vind het een groot succes.

Bleek hieruit duidelijker dat ik een kunstenaar was, omdat ik erkend werd door een instituut?

Mijn dagen zijn gevuld met spullen door verschillende steden slepen, kunst maken, op de computer zoeken naar kleine precaire baantjes in de kunst. Het werk is zo precair, als ik een weekje ziek ben gaat er ineens van alles niet door. Soms weet ik wekenlang niets te vinden. Dan houd ik me meer bezig met activisme, daar gaat het meeste van mijn werk over. Mijn balans bestaat uit kleine dingetjes. Elke week vaste activiteiten, plekken waar ik word verwacht en gewaardeerd. Een slaapplek speciaal voor mij, ook al zouden anderen er graag slapen en ben ik er nog geeneens de helft van de tijd: hij is voor mij. Voor de rest val ik niet van het randje omdat ik er eroverheen sjees. Zo ben ik het gelukkigst. Believe me, happiness is living in immediacy. In the fever of moment. In the pursuit. (Foxfire 2012)

Een belangrijk nieuw stukje stabiliteit is dat ik deelneem aan een project van kunstinstituut Melly dat CLIP heet. Een groepje ‘young emerging professionals’ mag een expositie in mekaar flanzen in vier maanden. Ik ben dan één van de wonderkinderen tussen de zeventien en vierentwintig jaar oud. Het is mijn eerste baan in de kunst want we hebben een echt contract. Vier uur per week, twaalf euro per uur, vier betaalde vakantiedagen, misschien worden zelfs groepsuitjes vergoed.

Vind jij jezelf een succesvolle kunstenaar?

Een vrouw die mij in haar documentaire over activisme wou portretteren was geïnteresseerd in mijn kunstenaarspraktijk. In het verhaal over de tekening leek ze niet erg geïnteresseerd, ook niet in publicaties die ik maakte, maar ze werd een stuk enthousiaster toen ik vertelde over het project bij Melly. Bleek hieruit duidelijker dat ik een kunstenaar was, omdat ik erkend werd door een instituut? Mijn vraag aan het publiek is: vind jij jezelf een succesvolle kunstenaar?

Referenties
  • I Beg to Differ – Another Way In. Vimeo, uploaded by NEST, 18 Jan. 2022 Cantet, L. (2012)
  • Foxfire. Haut et Court

Uw reactie kunt u sturen naar redactie@bk-info.nl 

nl_NL_formalDutch