Verwondering

  • opstarten

In deze rubriek schrijven zes jonge beeldend kunstenaars die in 2021 afstudeerden aan een kunstacademie in Nederland brieven aan elkaar waarin zij vertellen hoe het opstarten van hun leven als beeldend kunstenaar hen vergaat en waar ze mee bezig zijn. Om de beurt schrijft een van de zes kunstenaars aan de anderen wat hem of haar bezighoudt. De kunstenaars die meewerken aan deze rubriek zijn: Lauren Raaijmakers (afgestudeerd aan de WdKA), Leonie Fernhout (WdKA), Jelle van Kuilenburg (ArtEZ), Repelsteeltje (WdKA), Hannah Meijer (HKU) en Loes van Reijmersdal (St. Joost).

30 december 2021,

Lieve allen,

Ik schrijf deze brief vanuit de trein onderweg naar huis vanuit Gent. Ik heb daar een vriend bezocht die na ons afstuderen heeft besloten hier naartoe te verhuizen. Zelf woon ik momenteel nog in Arnhem, heb ik een ruime studio aan de kade met uitzicht op de Rijn, en werk ik drie dagen in de week als vuilnisman. De andere vier dagen probeer ik zoveel mogelijk tijd door te brengen in de studio.

Ook ik heb moeite met het vinden van de juiste balans, alhoewel ik hier nooit goed in ben geweest.
Het is soms moeilijk om productief en gefocused te blijven wanneer je hiernaast ook een andere baan hebt, ik denk dat dit een knelpunt is voor velen jonge kunstenaars. 

ik werk drie dagen in de week als vuilnisman, de andere vier dagen probeer ik zoveel mogelijk tijd door te brengen in de studio

Inspiratie haal ik voornamelijk uit het dagelijks leven; uit verwondering vinden voor alledaagse dingen of de narratieven van achtergelaten sporen. De subtiele poëzie van het dagelijkse bestaan. Werken als vuilnisman is soms wel zwaar en vermoeiend, maar in combinatie met mijn praktijk ook erg inspirerend.

In de vroege morgen sta ik dan al achterop de wagen en laat ik mij verwonderen door schoorstenen, vreemde architectuur, hoogspanningsmasten, bouwplaatsen en foute beeldjes achter de ramen van huizen. Maar ook de zware industriën, vrachtwagens, heftrucks, kranen en stortplekken waar gigantische hopen papier door bulldozers worden aangeveegd en tot grote blokken worden geperst. Waar katten tussen grote vrachtwagens zoeken naar muizen en ik mailtjes schrijf vanuit de vuilniswagen. Het proces van creatie, destructie en verwering is daarnaast altijd al verwant geweest aan mijn praktijk. Alhoewel ik voornamelijk een studiokunstenaar ben is de connectie met de buitenwereld wel een kernwaarde voor mijn praktijk, het werken als vuilnisman brengt mij naar kleine pittoreske dorpjes en laat mij delen van de stad zien die ik anders niet zo snel zou tegenkomen.
Het is een soort kinderlijke neiging om alles te willen begrijpen maar dit is nog steeds wel mijn manier van werken. Ik ben in mijn werk constant nieuwe materialen aan het onderzoeken en aan het gebruiken.
Ik onderzoek materialen om de wereld om mij heen beter te leren begrijpen. 

Momenteel ben ik nieuw werk aan het voorbereiden voor een solotentoonstelling in mijn geboortestad Tiel. Deze expositie zal bestaan uit een combinatie van afstudeerwerk en nieuw werk en moet eind januari openen, alhoewel dit onzeker is door de huidige lockdown. De expositie is al eerder uitgesteld geweest doordat ik zelf corona kreeg tijdens het opbouwen. Er staan nog een paar mooie dingen gepland maar wanneer deze gebeuren blijft in deze tijden onzeker. 

Ik onderzoek materialen om de wereld om mij heen beter te leren begrijpen.

Ondanks de huidige coronasituatie gaat het goed en vind ik langzaam mijn weg als jonge kunstenaar, ik ben blij dat mijn planning aardig gevuld is en ik nieuw en experimenteel werk blijf maken. Het is wel moeilijk om naar exposities toe te werken wanneer deze waarschijnlijk weer uitgesteld worden. Als jonge kunstenaar voel je toch wel de druk om jezelf te bewijzen, de kans hiervoor krijg ik echter niet wanneer exposities niet open kunnen. Het voelt een beetje alsof mijn carrière momenteel op pauze staat, dat is wel erg frustrerend. 

Al om al ben ik erg tevreden met waar ik nu ben, ik heb net een keramieken beeld afgerond dat de poster voor mijn solotentoonstelling zal worden en ik ben bezig met de onmogelijke taak van het frituren van mijn oude fiets. Ik kijk erg uit naar het verder ontwikkelen van mijn praktijk, steeds meer materialen leren kennen en het bouwen van steeds grotere en meer ambitieuze dingen. 

Mijn vraag aan u lezers en collega’s betreft het onderwerp van verwondering. Wat verwondert jullie het meest, en waar halen jullie inspiratie vandaan? Ik zie graag uw reacties en foto’s tegemoet.

Groetjes,
Jelle van Kuilenburg 

Uw reactie kunt u sturen naar redactie@bk-info.nl

Meer Artikelen

ADVERTENTIES