Vanzelf?

Utrecht, 15 maart 2022

Hallo allen,

Automatisch schrijven heb ik ooit meegekregen van mijn docent Harm Hajonides. Waarschijnlijk licht geïnspireerd door Jack Kerouac, van dat boek On the Road, weet je wel. Fenomenale man die Jack, maar Harm was een van mijn favoriete docenten in jaar 1 en 2 op de HKU. Automatisch schrijven is een concept waarbij je precies dat opschrijft wat er in je op komt zonder filter en zonder voorbedachte rade. Gewoon beginnen en gaan. VANZELF. Van. zichzelf. Ik voel daar persoonlijk gelijk ook een soort haast bij. Alsof ik ook nog heel snel moet zijn. Mijn gedachten proberen bij te houden en tegelijkertijd schrijven. Daar gaat m’n hoofd veel te snel voor. Maar goed. Soms is er ook even niks… Zoals nu…

Een reactie op jullie brieven, dat moet ik schrijven. Ik vind jullie brieven interessant om te lezen. Ze zijn verschillend maar ook hetzelfde. Zoals ongeveer alles eigenlijk; anders maar hetzelfde. Kapotte fietsen van Jelle herinner ik mij. Kankerhuis van Repelsteeltje.

Zijn jullie ook zoveel bezig met alle andere dingen behalve kunst maken? Mailen, regelen, bijbaantjes. Gewoon werken in mijn studio (die ik trouwens amper kan betalen) lijkt er weinig van te komen. Dit valt me op. Op de academie kon ik me 6 dagen in de week vol storten op het maakproces. Dat proces is nu soms ver te zoeken, al produceer ik wel en heb ik exposities waar ik onwijs blij mee en trots op ben. In Mondriaanhuis en bij Collectie De Groen. Dat is niet niks!

Een website bijhouden, wisten jullie dat dat, zeg maar, echt tijd kost?

Zo deed ik ook wel eens opdrachten op school bedenk ik me nu. Of eigenlijk ook gewoon in m’n dagboek. Of hersenschrift, zoals Leonie het omschrijft. Jullie krijgen nu precies te zien hoe mijn hoofd werkt. Wel persoonlijk eigenlijk. Misschien ook helemaal niet. Willen jullie misschien een inkijkje in mijn hersenschrift? Dat kan ik wel doen. Ik houd lijstjes bij. Jullie mogen er wel een hebben voor de gratis.

Want je moet begrijpen dat dit natuurlijk waardevol is:

Heel geestig dat nep notitieblaadje. Vaste instelling van mijn tekstverwerking programma a.k.a Pages. Weet je ook gelijk op wat voor laptop (MacBook) ik gebruik. Ik weet nog niet of ik het nou grappig vind of verschrikkelijk, dat notitieblaadje. But is it art?

Ik kan soms maanden of jaren doen over zo’n lijstje. Dan voeg ik er zo nu en dan wat aan toe. Ik weet gewoon dat het belangrijk is, maar nog niet waarvoor. Dit is voor mij dus ook werkproces. Dan weet je dat ook weer.

Kleurtje. Misschien doe ik maar de kleuren van Mondriaan, als ode aan Mondriaanhuis. Deze tekstkleuren zou Mondriaan zelf waarschijnlijk echt gehaat hebben als hij nog leefde. Sorry Mondriaan, dat het zo gelopen is.

Vreemde
Eend
In
De
Bijt

Op deze manier valt de structuur van deze brief natuurlijk helemaal uit elkaar. Is dat erg? Moet ik gewoon meer serieus doen en misschien iets over mijn werk vertellen? Dat ik eigenlijk geen schrijver ben maar een sculpturist? Dat ik hermetisch werk maak wat lijkt op nep-onderzoek? Dat woord ‘hermetisch’ heb ik trouwens iemand ooit eens over mijn werk horen zeggen en heb ik toen overgenomen. Of hoor je zoiets niet te vertellen?

Materiaal hè, dat is eigenlijk waar het allemaal om gaat. Dat vind ik het mooiste in de kunst. Dat mensen in staat zijn overal een verhaal bij te bedenken, een narratief. Dat kleur, materiaal en vorm een symbolische waarde kunnen krijgen. Is dat eigenlijk niet gewoon de kern van kunst maar ook cultuur? Dat is wat bij mijn werk eigenlijk centraal staat; dat materialen samen komen, een transformatie ondergaan, met elkaar gaat praten en een verhaal vormen. Een verhaal in de vorm van een visueel object. Daar gaat mijn hart sneller van kloppen.

Nou, toch wat kunnen zeggen, en het kwam niet geforceerd tot me. Dat is altijd fijn. Als de dingen VANZELF gaan?

Gr

Oe

Ten,

Hannah

Uw reactie kunt u sturen naar redactie@bk-info.nl