De btw-verhoging op cultuur (en sport en media) lijkt niet door te gaan. Intensieve lobby’s hebben in korte tijd zoden aan de dijk gezet, een opsteker voor de betrokken sectoren. De lobby’s leidden ertoe dat de oppositie in de Tweede Kamer zich via een motie hard maakte voor het niet doorvoeren van de btw-verhoging. Hulde aan alle organisaties en individuen die zich hiervoor enorm hebben ingezet.
‘De politiek’ bedacht een constructie waarmee het gehele Belastingplan 2025 (inclusief de btw-verhoging) kan worden goedgekeurd om daarna die goedgekeurde btw-verhoging niet door te laten gaan. Samengevat: de btw-verhoging kan alleen niet doorgaan als die eerst wel doorgaat. Een en ander om vertraging van invoeren van het Belastingplan te voorkomen. Die vindt de politiek niet wenselijk omdat onder meer de Belastingdienst dan te weinig tijd heeft om alles op tijd geregeld te krijgen. En dat willen we niet, we weten allemaal waar dat toe kan leiden.
Samengevat: de btw-verhoging kan alleen niet doorgaan als die eerst wel doorgaat
Als ik alles goed heb begrepen is er nog een kanttekening: er moet een alternatief worden gevonden voor de 1,2 miljard die de btw-verhoging op cultuur, sport en media de schatkist zou opleveren. Waar kan die vandaan worden gehaald? In de betreffende sectoren zelf vermoed ik: met de kaasschaaf wat weghalen bij cultuur, een beetje bij sport en een beetje bij de media.
Sinds het nieuws – over de btw van tafel – naar buiten kwam, denk ik erover na waar deze constructie me toch aan doet denken en ben ik op zoek naar een vergelijking. Vrij onsuccesvol. Ik kom niet verder dan vervelende vergelijkingen zoals die met de Koude Oorlog (1947-1991), een tijd van strategische aarzeling en psychologische spanning waarin weinig gebeurde maar wel politieke deals gesloten werden en er wel sprake was van dreiging. Ik weet het, een compleet scheve vergelijking die volledig mank gaat en die ik ook helemaal niet moet maken.
Een betere vergelijking – maar ook die gaat mank – is de houding van de politiek ten aanzien van de gaswinning in Groningen of de toeslagenaffaire
Een betere vergelijking – maar ook die gaat mank – is de houding van de politiek ten aanzien van de gaswinning in Groningen of de toeslagenaffaire: de spanning is voelbaar, partijen manoeuvreren strategisch, maar de daadwerkelijke ‘doorbraak’ (of escalatie) blijft uit. Zoiets leidt dan weer tot frustratie in de samenleving en verlies van vertrouwen in de politiek wat op zijn beurt weer kan leiden tot polarisatie en versterking van het extremisme en een grotere politieke instabiliteit. Maar nu loop ik écht veel te hard van stapel. De btw-situatie heeft daar helemaal niks mee te maken en de 1,2 miljard die straks wordt gevonden ook niet.
Dutch 
English