Schuiven, bedenken, maken, dweilen, plaatsen, herschikken, voelen, doen, dromen …
Over de bovenstaande foto: Ik heb deze foto gekozen omdat dit de eerste expositie is geweest. Het was in Januari in Amsterdam House of Arts and Crafts. De expositiereeks heet Buitenstebinnen. De werken van links naar rechts: Johanna de Haan, Ben Wels, Lola Schot, Marion Vandermeulen. (foto Peter Lange)
Hoi hoi,
Al vanaf kleins af aan heb ik dromen waar ik naartoe leef. Volgens mij was ik zeven toen ik besloot kunstenaar te worden. Ik zag het helemaal voor me: een leven vol creatie. Dan zou alles goed zijn. Dit vervormde naar eerst maar eens naar de kunstacademie gaan. Met wat afslagen tussendoor was het gelukt. Portfolio’s, intakegesprekken, adviezen en open dagen. Daar was ik in een klas op het St. Joost. Toch een beetje vreemd. Een doel waar ik zo lang voor had gewerkt. Niet wetend wat mij te wachten stond. Toch wat vervreemdend. Mijn doel was behaald, en nu?
Op de academie heb ik afgekeken hoe het kunstenaarsleven eruit zou kunnen zien. Alle verschillende opties bestudeerd. Mijn kunstenaarschap bevraagd, gepolijst, doorgespoeld, heropgebouwd, omgedraaid.
Op de academie heb ik afgekeken hoe het kunstenaarsleven eruit zou kunnen zien
Toch voor nu tot een conclusie gekomen, een droom, een doel. Iets om te koesteren. Een leven waar ik kan maken totdat ik neerval, waar ik tijd heb voor reflectie, groei en ruimte kan geven aan medekunstenaars om hun werk te laten zien.
Tot zover ben ik deze wens aan het waarmaken. In januari ben ik een expositiereeks begonnen in hartje Amsterdam. Hier kan ik medekunstenaars de ruimte geven om te experimenteren. In Amsterdam Oost, een kleine tien minuutjes van mijn huis, deel ik een stukje paradijs van een atelier met Esmée Pattipeilohy.
Vooral ben ik bezig met balans vinden in mijn leven. Het is niet allemaal pracht en praal natuurlijk. Alsnog word ik intens gelukkig van de dilemma’s en de keuzes die voor mijn voeten liggen. Als ik bezig ben met de galerie heb ik geen ruimte om te maken en andersom. Mijn makerschap is gesloten. De galerie is open.
Een baantje voor de kost, een atelier om te maken en een plek om terug te kunnen geven aan de (kunst)wereld.
Vooral ben ik bezig met balans vinden in mijn leven
Net na het afstuderen heb ik eventjes tijd nodig gehad om uit de burn-out te kruipen. Het laatste jaar van de studie heb ik elk grammetje in mij opgenomen. Bang dat het me door mijn vingers zou glippen zonder dat ik het doorhad. Toch nog eventjes dit, toch nog eventjes dat. Ik ben trots op de eindexpo die we als klas neergezet hebben. Een periode waar alle neuzen even dezelfde kant op stonden.
Als er iets is wat ik van de academie mis, zijn het de mensen. Even koekeloeren wat die aan het doen is. Met open mond naar het atelier van een ander kijken. Nieuwsgierig zijn wat er nu uit de vingers van diegene komt. Het innig kennen van elkaars praktijk. Het zijn ook mijn studiegenoten waar ik het meest van heb geleerd.
Er zijn zo ongelofelijk veel verschillende mogelijkheden.
Met mij gaat het goed. Mijn dagen zijn gevuld met denken, voelen, puzzelen, leren, kijken, vieren, vinden en maken.
Dankjewel kleine Donna voor het veelzijdige besluit.
Lieve groetjes,
Donna van Oorschot
Ps. Hoe zorg jij dat door de dagelijkse bezigheden de overkoepelende zaken niet vergeten worden? En door de overkoepelende zaken de dagelijkse bezigheden niet vergeten worden?
De lezer wordt om advies gevraagd
Onderaan iedere brief wordt telkens een vraag gesteld aan u, onze lezer, met het idee dat u uw professionele ervaringen bij wijze van advies zou kunnen delen met uw nieuwe collega’s. We stellen iedere reactie zeer op prijs! Reacties kunnen naar redactie@bk-info.nl
Dutch 
English